آماده باش سفر آخرت نزدیک است

مولای متقیان (صلوات الله علیه) می فرمایند : ((مرگ)) کوبنده‏ترین تهدیدها است و بلاهائى که بر آنها فرود آمده قابل توصیف نیست: سکرات مرگ، و حسرت از دست دادن آنچه داشتند بر آنها هجوم آورد، در سکرات مرگ اعضاء بدنشان سست گردید، و در برابر آن رنگ خود را باختند، سپس کم کم مرگ در آنها نفوذ کرد، ((بین آنها و بین زبانشان جدائى افکند)) و ((او همچنان در میان خانواده خود با چشم نگاه میکند))، و ((با گوشش مى‏شنود))، در حالى که عقلش سالم است، فکرش باقى است، مى‏اندیشد که عمرش را در چه راه فانى کرده، و روزگارش را در چه راهى سپرى نموده است، به یاد ثروتهائى که جمع کرده مى‏افتد، همان ثروتى که در جمع آورى آن چشمها را بهم گذارده و از حلال و حرام و مشکوک را انباشته و گناه جمع آورى آنها همراه او است، هنگام جدائى از آنها فرا رسیده، براى وارث بجاى مى‏ماند، از آن متنعم میشوند، و از آن بهره مى‏گیرند، راحتى آن براى دیگرى و سنگینى گناهش بر دوش او است، و او در گرو این اموال است، پس او دست خود را از پشیمانى مى‏گزد (و این) بخاطر چیزهائى است که به هنگام مرگ برایش روشن مى‏گردد، او در این حال نسبت به آنچه در زندگى به آن علاقه داشت بى‏اعتنا است. آرزو میکند که: اى کاش آن کس که در گذشته بر ثروت او غبطه مى‏خورد و بر آن حسد مى‏ورزید، او این اموال را جمع کرده بود (((مرگ همچنان بر اعضاء بدنش چیره مى‏شود))) تا آنجا که ((گوشش همچون زبانش از کار مى‏افتد))، بطورى که در میان خانواده‏اش نمى‏تواند با زبانش سخن گوید، و با گوشش بشنود، پیوسته به صورت آنان مى‏نگرد، و حرکات زبانشان را مى‏بیند اما صداى کلام آنان را نمى‏شنود، سپس ((چنگال مرگ تمام وجودش را فرا مى‏گیرد))، ((((چشم او نیز همچون گوشش از کار خواهد افتاد)))) و (((روح از بدنش خارج مى‏شود)))، و همچون مردارى بین خانواده‏اش مى‏افتد، آن چنانکه از نشستن نزدش وحشت مى‏کنند و از او دور مى‏شوند، نه سوگواران را یارى مى‏کند و نه به آن کس که او را صدا مى‏زند پاسخ مى‏گوید سپس او را به سوى منزلگاهش در درون زمین حمل مى‏کنند، و به دست عملش مى‏سپارند، و از دیدارش براى همیشه چشم مى‏پوشند....