آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند همه تسبیح او  می گویند ،

 وهرموجودی تسبیح وحمد اومی گوید ،

 ولی شما تسبیح آنها را نمی فهمید . او حلیم و آمرزنده است.

در آیات مختلف قرآن سخن از تسبیح و حمد موجودات عالم هستی در برابر خداوند بزرگ به میان آمده که شاید از همه صریح تر آیه مورد بحث باشد که بدون هیچ گونه استثناء همه موجودات عالم هستی ، زمین و آسمان ، ستارگان و کهکشانها ، انسان ها و حیوانات و برگهای درختان و حتی دانه های کوچک اتم را در این تسبیح و حمد عمومی شریک میداند. قرآن می گوید عالم هستی یکپارچه زمزمه و غوغاست ، هر موجودی به نوعی به حمد و ثنای حق مشغول است ، و غُلغُله ای خاموش در پهنة عالم هستی طنین افکنده که بیخبران ، توانایی شنیدن آن را ندارند ، اما اندیشمندانی که قلب و جانشان به نور ایمان زنده و روشن است ، این صدا را از هر سو به خوبی به گوش جان میشنوند . جمعی معتقدند که همه ذرات موجودات این جهان اعم از آنچه ما آن را عاقل میشماریم یا بیجان و غیر عاقل ، همه دارای یک نوع درک و شُعورند ، و در عالم خود تسبیح و حمد خدا میگویند ، هرچند ما قادر نیستیم به نحوه درک و احساس آنها پی ببریم و زمزمه حمد و تسبیح آنها را بشنویم.آیاتی مانند 74 بَقَره «« بعضی از سنگها از ترس خدا از فراز کوه ها به پایین می افتند. »» و آیه 11 فُصِّلَت «« خداوند به آسمان و زمین فرمود از روی اطاعت یا کراهت به فرمان من آیید ، آنها گفتند ما از درِ اطاعت می آییم»» را میتوان گواه بر این عقیده گرفت.

«« و کوهها و پرندگان را مُسَخَّر داوود ساختیم که با او تسبیح (خدا) میگفتند ، و ما قادر بر انجام این کار بودیم. »»

بضی گفته اند منظور همان ((تسبیح تکوینی)) است که با زبان حال در همه موجودات جهان صورت میگیرد ، چرا که هر موجودی نظامی دارد بسیار دقیق و حساب شده که از خداوندی حکایت میکند که هم پاک و منزّه است ، و هم دارای صفات کمال ، بنابراین نظام شگفت انگیز عالم هستی در هر گوشه ای تسبیح (پاک شمردن از نقایص) است و حمد (ستایش در برابر صفات کمال). اما گروهی نیز گفته اند که این تسبیح یک نوع تسبیح توأم با درک و شعور است که در باطن ذرّات عالم وجود دارد و هنگامی که صدای داوود(علیه السلام) را به وقت مناجات و تسبیح می شنیدند با او هم صدا می شدند و زمزمه تسبیح آنها در هم می آمیخت. درست است که این تسبیح عمومی است ولی همگان آن را درک نمیکنند ، این روح بزرگ داوود(علیه السلام) بود که در این حالت با درون و باطن عالم هستی هم راز و هماهنگ میشد ، و به خوبی احساس میکرد کوهها و پرندگان با او هم صدا هستند و تسبیح گویان. در عین حال تضادی میان این تفاسیر نیست و جمع میان آنها امکان پذیر است. در روایات آمده است که شخصی از پیامبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) مُعجزه ای خواست . حضرت تعدادی ریگ را در دست گرفت و از آنها خواست تا خدای را تسبیح گویند ، و همراهان شنیدند که ریگها تسبیح گفتند.

(( آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند همه  تسبیح او  می گویند ، وهرموجودی تسبیح وحمد اومی گوید ، ولی شما تسبیح آنها را نمی فهمید او حلیم و آمرزنده است. ))

سوره اِسراء / آیه44 تفسیر نورالثقلین ، ج3 ، ص168 :

یکی از یاران امام صادق(علیه السلام) میگوید : از تفسیر این آیه سؤال کردم ، امام(علیه السلام) فرمود: « آری هر چیزی تسبیح و حمد خدا میگوید حتی هنگامی که دیوار می شکافد و صدایی از آن به گوش میرسد آن نیز تسبیح است. » از پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود : « علامت داغ در صورت حیوانات نگذارید و تازیانه به صورت آنها نزنید ، زیرا آنها حمد و ثنای خدا میگویند. » و نیز از امام صادق (علیه السلام) نقل شده : « هیچ پرنده ای در صحرا و دریا صید نمیشود و هیچ حیوان وحشی به دام صیاد نمی افتد مگر به خاطر ترک تسبیح. » امام باقر(علیه السلام) صدای گنجشکانی را شنید ، فرمود : « اینها تسبیح خداوند بزرگ را میگویند و روزی خود را از او میخواهند. » شخصی از امام باقر(علیه السلام) درباره این آیه سؤال نمود و پرسید آیا میفرمایید درخت خشکیده نیز خدای را تسبیح میکند؟ امام(علیه السلام) فرمود : « آری ، مگر نشنیده ای چوب هایی را که در خانه ها بکار رفته چگونه به صدا در میآید ، این همان تسبیح چوب خشک است که میگوید: سُبْحانَ اللهِ عَلی کُلِّ حال (خداوند در هرحالتی ، از همه عیوب و نقایص ، پاک و منزه است). » از رسول خدا(صلوات الله علیه و آله) روایت شده که فرمود : « وقتی مرگ نوح فرا رسید به دو فرزند خود گفت : من شما را امر میکنم به تسبیح و حمد خدا ، چون این دو کلمه ، نماز هر چیز است ، و با همین دو کلمه است که هر چیزی روزی میخورد. »

«« آیا ندیدی که برای خدا تسبیح می‎کنند تمام آنها که در آسمان ها و زمین اند و همچنین پرندگان به هنگامی که بر فراز آسمان بال گسترده اند ، هریک از آنها نماز و تسبیح خود را می‎داند ، و خداوند به آنچه انجام می‎دهند عالم است. »»  سوره نور/ آیه41 تفسیر صافی :

خنده ای نیست بر لب       شوقی نیست در دل

نوری نیست در شب      کز بودنش امید بندیم بر دل    

هیچ کس نیست که دری بگشاید     همگان در خوابند       همگان خاموشند

و به انتظار نشستند هنوز        تا که باشد کس که نوری آ ورد

یا که باشد کس که دری بگشاید       افسوس که کس نیست بیدار

افسوس که کس نیست هوشیار     همگان در خوابند      همگان مدهوشند

دردا که کس نیست تا بر ارد از خواب        این جمع در خواب رفته را

تا که فریاد بر ارد که ای خوش وهمان       تا به کی باید در این خواب خفته ماند

تا به  کی باید به  انتظار نشست       دریغا که کس نیست که بانگش

فریاد رس ما باشد     همگان در خوابند         همگان خاموشند